แต่เดิมนั้น พ่อแม่ของโจว ซื่อหมิง ได้คาดหวังว่าลูกชายตนเองจะเป็นนักกีฬาวูซูที่ประสบความสำเร็จ แต่ โจว ซื่อหมิง กลับสนใจมวยสากลมากกว่า ซึ่งแม่ของเขาไม่อนุญาตให้ชกมวย จนในที่สุดโค้ชของ โจว ซื่อหมิง ได้มาขออนุญาตและอธิบายว่ามวยสากลสมัครเล่นเป็นกีฬาที่ได้รับความนิยมในหลายประเทศ หลังจากนั้น โจว ซื่อหมิงก็ได้ชกมวยในเวลาต่อมา[3]

โจวได้เข้าแข่งขันในเอเชียนเกมส์ 2006 และได้เหรียญทองโดยเป็นฝ่ายชนะ สุบรรณ พันโนน จากประเทศไทย ด้วยคะแนน 21-1 ในรอบชิงชนะเลิศ[4] ต่อมาใน พ.ศ. 2550 ได้เหรียญทองในการแข่งขันมวยสากลสมัครเล่นชิงแชมป์โลก โดยเป็นฝ่ายชนะ ดาวิด ไอราเปเตียน ชาวรัสเซีย ด้วยคะแนน 23-6 ในรอบรองชนะเลิศและเป็นฝ่ายชนะ แฮร์รี ทานามอร์ จากประเทศฟิลิปปินส์ ในรอบชิงชนะเลิศ จากนั้น ได้เหรียญเงินจากการแข่งขันรายการ เอเชียนแชมเปี้ยนชิปเกมส์ ในอูลานบาตาร์ โดยแพ้พิวเรพดอร์จิน เซอร์แดมบานักชกชาวมองโกเลีย

ในการแข่งขันโอลิมปิกฤดูร้อน 2008 ที่กรุงปักกิ่ง โจว ซื่อหมิงได้เป็นชาวจีนคนที่ 50 ที่ได้รับเหรียญทองจากการแข่งขันมวยสากลสมัครเล่นรุ่นไลท์ฟลายเวทโดยเป็นชนะพิวเรพดอร์จิน เซอร์แดมบา จากประเทศมองโกเลียในรอบชิงชนะเลิศซึ่งถูกตัดสินให้แพ้เนื่องจากบาดเจ็บที่ไหล่[5]นับเป็นเหรียญทองโอลิมปิกเหรียญแรกของประเทศจีนที่ได้มาจากมวยสากล

ในการแข่งขันโอลิมปิกฤดูร้อน 2012 โจว ซื่อหมิงพบกับ แก้ว พงษ์ประยูร ในรอบชิงชนะเลิศ[6][7] โดยเป็นฝ่ายชนะแก้วไปได้ด้วยคะแนน 13-10 [8] แต่ชัยชนะครั้งนี้ถูกวิพากษ์วิจารณ์มากในประเทศไทย[9] จนมีภาพล้อเลียนตามสื่อต่าง ๆ [10] แม้ว่าไอบาจะรับรองว่าการตัดสินเกิดขึ้นโดยยุติธรรมแล้วก็ตาม[11]

ด้านชีวิตส่วนตัว โจว ซื่อหมิง สมรสกับ หราน อิ๋งอิ่ง ซึ่งเป็นอดีตนางแบบ และเป็นผู้ประกาศประจำช่องข่าวตลาดหุ้น ของสถานีโทรทัศน์ซีซีทีวี และมีลูกชาย 2 คน[12][13]